Voor mijn moeder is het een hele klus geweest om in de vijftiger jaren een kind op te voeden, die onder het teken Schorpioen is geboren.  Ze had het al niet makkelijk met een man, die zijn geloof ‘oud gereformeerd’ niet na kon leven en zijn heil in de jeneverfles zocht. Hij was van Sint Philipsland naar Rotterdam gekomen, maar de duivel reisde met hem mee. Ik heb een goed verzorgde jeugd gehad, mijn moeder knokte zich door het leven. Mijn vader werkte dag en nacht om de eindjes aan elkaar te knopen, want menig keer belande het zuur verdiende geld in de kroeg. Helaas, want ik was een vaders kindje, overleed hij plotseling op zesenvijftig jarige leeftijd. Ik was in de bloei van mijn leven. De pijn die toen door mijn lichaam stroomde voelde ik niet. Maar alle stukjes verdriet hebben zich in mijn cellen vast gezet.

Ik ben op mijn achttiende jaar getrouwd, ik wilde weg van het ouderlijk huis waar zoveel verdriet heerste. Een illusie, na drie jaar was ik weer single en ik kwam in een rollercoaster terecht.

Ik ben gaan schrijven en vanuit mijn alter ego Elena herbeleef ik mijn verleden. Seks was een woord waar bij ons thuis niet over werd gesproken. Het intrigeerde mij enorm en ben er na de boeken van Elena over gaan schrijven. Op deze manier kom ik dichter bij mezelf te staan en begrijp ik meer mijn innerlijke kind, wat altijd om liefde schreeuwde. Ik kan nooit vertellen, wanneer ik begin met schrijven, hoe ik zal beginnen. Mijn gevoel laat mij schrijven.

Dit is een klein stukje van mijn leven, ik ben een blije vrouw die nog zoveel wil schrijven. Het leven heeft mij soms te grazen genomen, maar ik heb het vechten van mijn vader en moeder geleerd. Het is alleen veel makkelijker en fijner als je het begrijpt dat door ‘’het’’ los te laten, het zal gaan zoals je wilt.

Dank je wel voor het bezoeken van mijn site en hopelijk tot ziens in een van mijn boeken.

Liefs,
Bea Bambara